Het is al eerder benadrukt: om de openbare ruimte echt rolstoeltoegankelijk te maken, is het van groot belang dat vanaf het allereerste begin wordt nagedacht over de rolstoeltoegankelijkheid. In de fase van Masterplan en Voorlopig Ontwerp valt dan nog veel te optimaliseren tegen geringe kosten en met relatief weinig moeite.
Maar………….: het kan allemaal nog zo mooi bedacht zijn, het beheer van de openbare ruimte bepaalt of die ook daadwerkelijk rolstoeltoegankelijk is. Daarom vandaag een voorbeeld van een situatie waarin dit verbeterd kan worden.
Trottoirs waar het uitnodigend is om fietsen te plaatsen, worden voor rolstoelers onbegaanbaar. En het gebeurt in elke gemeente wel op meerdere plaatsen. De fietsers willen hun fiets kwijt en denken niet aan de rolstoeler, rollatorgebruiker of ouder met kinderwagen die daardoor het trottoir niet meer kan gebruiken.
Het ongemak wordt des te groter, als het betekent dat de rolstoeler terug moet en lastig blijkt te kunnen keren. (Zomaar van de stoep op- en afrijden gaat immers niet.) Of als de op-/afrit mede wordt geblokkeerd.
Op het Leidseplein in Amsterdam werd deze foto gemaakt, maar het had in elke willekeurige stad kunnen zijn.
Door de vele fietsen was de tramhalte niet bereikbaar en kon ook deze route niet zonder problemen worden gereden. Natuurlijk zijn er op diverse plaatsen fietsensteunen, doch die blijken qua aantal ontoereikend en schijnbaar intuïtief op onlogische plekken aangebracht te zijn; de fietsers verkiezen andere plaatsen om hun fietsen te stallen.
TIPS:
- uitnodigend inrichten van adequate fietsparkeerplekken (o.a. veilig, stevig) nodigt uit om de fiets daar te parkeren;
- bewustmaken van de gebruikers door op een bord met pictogram of tekst te vermelden wat gevolg is van ‘foutparkeren’
- handhaving regelgeving.
