Afgelopen maand heb ik een poging ondernomen om te gaan eten bij een restaurant dat vrienden van ons aanraadden, nota bene in mijn eigen woonplaats: De Koster. Zij hadden er al meermaals gegeten en waren zeer tevreden. De goede lezer snapt het al: het is bij een poging gebleven. Wat ging er mis en vooral: hoe kunt u het voortaan anders doen?
Wat er mis ging
Toen ik langs het -op dat moment gesloten- restaurant reed, zag ik dat zij een behoorlijk hoge drempel hebben bij hun voordeur, ruim 20cm hoog. Omdat ik van onze vrienden had gehoord dat die drempel het enige obstakel zou zijn, belde ik vol goede moed om te vragen welke oplossing ze daarvoor hadden. Ik zou vast niet de eerste rolstoeler zijn die naar binnen wilde….
De medewerker die mij te woord stond, luisterde aandachtig naar mijn vraag en vroeg vervolgens: “We hebben geen rijplaat, kunt u niet 1 avondje in een gewone stoel zitten?” Ik was met stomheid geslagen.
Wat kunt u ervan leren?
Zoals de site ‘12% van je omzet’ van Koninklijke Horeca Nederland in samenwerking met Recron, LSR en Taskforce Handicap en Samenleving laat zien, is een flink potentieel Nederlanders voor extra omzet bereikbaar door de (rolstoel)toegankelijkheid van uw restaurant te bevorderen. En aangezien die rolstoeler meestal niet alleen uit eten zal gaan, kan dit percentage nog hoger uitvallen.
Die extra omzet kunt u realiseren door:
a) uw medewerk(st)ers ook op dit vlak van gastgerichtheid te trainen. Het is vaak de onbekendheid en onwennigheid die ervoor zorgt dat er geschutterd wordt aan de telefoon en bij de ontvangst. Door ze er vertrouwd mee te maken in een korte en bondige training, zorgt u dat zowel uw medewerk(st)ers als uw gasten aan de ontmoeting een plezierig gevoel overhouden.
b) alle aspecten van rolstoeltoegankelijkheid in uw restaurant kritisch onder de loep te nemen met een deskundige. U zult dan merken dat veelal ook voor de knelpunten die u als ‘onaanpasbaar’ ziet, een adequate oplossing kan worden gevonden.
c) al die ‘simpele’ oplossingen die u wel weet maar waaraan u nog steeds niet bent toegekomen, nu meteen te regelen. Zoals de rijplank voor die drempel van het bovengenoemde restaurant, die snel en adequaat tot oplossing kan leiden zodat ook dit restaurant met enthousiasme kan worden aanbevolen.
Onze vrienden hebben nu kennis gemaakt met een ander restaurant (De Open Keuken) dat voor mij prima rolstoeltoegankelijk is en met enkele kleine, aanvullende aanpassingen álle rolstoelers rolstoelvriendelijk kan ontvangen. Zij waren ook over dit restaurant zeer enthousiast en zullen bij hun keuze voor een restaurant voortaan dus niet meer automatisch voor hun favoriet kiezen, maar hebben er een prima optie bij gekregen.
In het gratis maandelijkse Infomagazine wordt deze maand uitgebreid aandacht besteed aan Restaurants en Rolstoeltoegankelijkheid. Wilt u het ook ontvangen? Meldt u zich er dan hier voor aan en u ontvangt het direct in uw mailbox!
De eigenaar van Restaurant De Koster, de heer Cees Poncin, heeft telefonisch contact opgenomen en toonde zich teleurgesteld over het artikel. Hij verzekerde dat hij zeer met rolstoelers begaan is en dat hij alle moeite doet om hen te kunnen verwelkomen.
De rijplaat die zij hebben is alleen geschikt voor handbewogen rolstoelen, niet voor elektrische. Een rolstoeler in een elektrische rolstoel tilt hij, ondanks zijn rugklachten, graag persoonlijk naar binnen.
Hij zorgt voor een tafel in het eerste deel van de zaak, zodat de rolstoeler niet ver de zaak in hoeft te rijden.
De heer Poncin vindt het niet nodig om bij telefonische reservering meer details over de rolstoeler te vragen; doet hij ook niet bij andere reserveringen. Zijn restaurant is naar zijn zeggen een openbare gelegenheid waarin iedereen moet accepteren dat er een afspiegeling van de maatschappij plaatsneemt. Of er een vrijgezellenfeest, voetbalclub of jubilerend bruidspaar reserveert met een grote groep, maakt voor hem geen verschil; hij geeft ze geen andere plaats in het restaurant.
Reactie Rolstoeltoegankelijkheid.nl:
Het klinkt allemaal rolstoelvriendelijk, doch de echte gastvrijheid zou blijken als niet vanuit zijn perceptie maar die van de rolstoeler wordt geredeneerd. Niet denken voor de rolstoeler, maar vragen wat voor hem/haar het beste past c.q. het plezierigst is.
Het is jammer dat niet geïnvesteerd wordt in een deugdelijke rijplaat voor toegang voor álle rolstoelers. Een elektrische rolstoel weegt van zichzelf minimaal meer dan 120kg en met een persoon erin gaat het al snel richting 200kg. Ook voor mensen met een goede rug is het tillen van een dergelijk gewicht niet goed. Voor de rolstoeler zelf is het -afhankelijk van de handicap- niet prettig ‘gehusseld’ te worden door het sjouwen en het kan zelfs een pijnlijke ervaring zijn. Een investering in een stevige rijplaat (zoals het andere genoemde restaurant De Open Keuken heeft gedaan) loont dan ook in meerdere opzichten: gezondheid van de medewerkers (Arbo), rolstoelvriendelijkheid en tijd. Qua kosten valt het erg mee. De gastvrijheid wint ermee aan professionaliteit.
Het doorvragen bij reservering zorgt ervoor dat er geen verrassingen zijn die ter plekke dienen te worden opgelost (en misschien niet opgelost kunnen worden). Het maakt het bovendien mogelijk dat nog beter op de klant ingespeeld kan worden (een leuke attentie of extra aandacht voor een jubilaris, jarige, jubilerend bruidspaar) en alvast de tafel indekken voor een rolstoeler met speciale behoeften. Dat de heer Poncin daarvoor niet kiest is spijtig; het kan net het verschil in gevoel van gastvrijheid zijn die de gast (ook de valide) daardoor al dan niet voor zijn locatie doet kiezen.