Soms kom ik op locaties waar er al in hoge mate rekening is gehouden met bezoekers in een rolstoel. Dat is altijd een plezierige ervaring. Een voorbeeld daarvan is het AKN-gebouw in Hilversum (Avro-KRO-NCRV-gebouw).

Wat dan nog belangrijk is, is de veiligheid. In dit geval dient die bij het verlaten van het gebouw nog aandacht te krijgen. Ik laat u het voorbeeld graag even zien, zodat u begrijpt dat zo’n laatste puntje op de i ontzettend belangrijk is voor de veiligheid van de gebruikers én de aansprakelijkheid van de eigenaar van de locatie.

Allereerst de voorzieningen op een rijtje:

– bij het oprijden van het terrein is zichtbaar dat er twee gehandicaptenparkeerplaatsen zijn. Er staat een paaltje voor dat verwijderd dient te worden. Dat wordt vantevoren geregeld als men van de mindervalide bezoeker op de hoogte is gesteld. Zo niet, dan dient bij de toegang van de parkeergarage aan de receptie gevraagd te worden om het paaltje te komen verwijderen.

– de toegang naar het gebouw is een prachtig natuurstenen platform met een luie trap (brede, lage treden die als een soort bordes naar de ingang leiden)

– naast het bordes met treden staat onderaan duidelijk aangegeven dat er ook een oprit voor rolstoelen is, duidelijk gemarkeerd met felgele rolstoel-aanduiding. De oprit is keurig glooiend aangelegd, zoals vereist gezien de lengte met tussendoor vlakke bordessen.

– de entree bestaat uit schuifdeuren dus er hoeft geen deur geopend te worden.

– bij binnenkomst is er vlak achter de receptie een ruim, goed ingedeeld invalidentoilet beschikbaar. De deur naar de hal ervoor heeft weliswaar een zware dranger, maar de aanwezige receptionist opent de deur vriendelijk handmatig.

 

Tot zover is alles goed geregeld, oogt en voelt welkom en laat niets te wensen over.  Het belangrijke puntje op de i bestaat uit het feit dat de rolstoeler bij het verlaten van het pand gevaar loopt. Uit de schuifdeuren komend, ligt de luie trap (ca 10 meter breed) voor hem en de afrit voor de rolstoelers bevindt zich uiterst rechts (dus het verst verwijderd van de deur, niet direct zichtbaar).

Door de lage treden en het ontbreken van markering is er (zeker voor de incidentele bezoeker) niet direct verschil zichtbaar tussen de afrit en de treden (het oogt als een geheel). Dat is wel wettelijk vereist en bovendien veiliger. Het voorkomt dat een rolstoeler onverhoopt op de treden terechtkomt en naar beneden stuitert.  En het voorkomt aansprakelijkheidsaanspraken. Een markering bovenaan de oprit zoals die ook onderaan is aangebracht en markering langs de treden, zou ervoor zorgen dat aan de vereisten wordt voldaan.

NB:  Ook voor voetgangers voldoet de trap niet aan de vereisten doordat op de (bovenste)  trede(n) geen stroevere, witte markering is aangebracht om aan te duiden waar de traptreden beginnen. Daar ligt een aansprakelijkheidsrisico voor de eigenaar. Iemand die hier valt en zich lelijk verwondt, kan hem aansprakelijk stellen.

Zoals u merkt is het slechts een kleine, aanvullende aanpassing, doch wel eentje die het gebruiksgemak, de veiligheid én de aansprakelijkheid ten goede komt.

TIPS:

* check bij het aanbrengen van de aanpassingen voor rolstoeltoegankelijkheid ook altijd de veiligheidsaspecten

* neem in uw checklist bij het aanbrengen van de aanpassingen ook  de aansprakelijkheid op. U voorkomt daarmee onplezierige verrassingen.